Afgelopen weken werd mij de vraag "Zijn er nog Griekse helden?" gesteld. Ik heb hier lang over na moeten denken, want wat zijn Griekse helden? Mensen die dingen deden die onmogelijk zijn, halfgoden of mensen die in opstand tegen de maatschappij kwamen om een iemand of een hele groep mensen te helpen? Of juist mensen die iets groots deden, maar bij wie dit omsloeg in iets noodlottigs, zoals in de echte Griekse mythen? Een voorbeeld hiervan was Ikaros, hij overwon zijn natuur door iets te doen wat nog niemand voor hem had gedaan, hij had moed. Dit sloeg om in iets noodlottigs door te hoog te vliegen, hij werd overmoedig. Ik denk dat dit het verschil is tussen helden en Griekse helden. Helden doen goede daden en Griekse helden doen goede daden en bij hen slaat dit om in iets noodlottigs. Eigenlijk is het leven van een Griekse held dus als een slinger, de slinger van het leven. Hij overwint de natuur, maar dan wordt hij overwonnen door de natuur. Daarna overwint hij de natuur weer, dan wordt hij weer overwonnen en dit gaat zo oneindig lang door.

Zo ging dit ook in Tsjernobyl, de mensen hadden de moed om de controles onverwacht uit te voeren, maar ze werden overmoedig toen ze dit zonder voorbereiding deden. Ze hadden dus moed, maar dit sloeg om in overmoed, iets goeds sloeg om in iets slechts.

Een persoonlijk voorbeeld van een Griekse held is mijn tante, ze hield erg van haar man. Hun liefde was groot, maar toen werd het vertrouwen geschonden en het wantrouwen dreef hen uit elkaar en nu zijn ze gescheiden. Dit had ik niet verwacht, en het kwam hard aan. Toch ging ze er niet aan onderdoor en dat vond ik erg fijn.