De spoorwegramp is een volksliedje over onoplettendheid. Het gaat over een wisselwachter die niet oplet. Hij ziet te laat dat er een kind op het spoor speelt en dan wisselt hij de sporen om het kind te redden. “Zijn kind ter redding in de daad. Was het te laat. Hij dacht aan zijn plicht niet meer.” Dan botsen de treinen, hij lette niet op en daardoor vallen er veel doden. “Plots hoorde hij een gekraak. Een huilend mensen – geslaak. De spoorwegramp was nu volbracht.”